Σύνδρομο πιέσεως του ωλενίου νεύρου στον αγκώνα

Το ωλένιο νεύρο κατά την πορεία του στο άνω άκρο, διέρχεται από την αύλακα του ωλενίου νεύρου στην έσω πλευρά του αγκώνα. Η αύλακα βρίσκεται μεταξύ του έσω επικονδύλου και της παροτροχηλίου αποφύσεως. Η συγκράτηση του νεύρου μέσα στην αύλακα επιτυγχάνεται με την ύπαρξη περιτονίας που σχηματίζει ανένδοτο σωλήνα και συγκρατεί το ωλένιο νεύρο στη θέση του. το εχεις κρατησει αυτο

Το σύνδρομο εμφανίζεται κατόπιν πιέσεως ή τραυματισμού του ωλενίου νεύρου στην περιοχή αυτή. Η αιτιολογία του συνδρόμου αυτού είναι:
– άμεση ή χρόνια πίεση που οδηγεί σε σχηματισμό ουλώδους ιστού γύρω από το νεύρο
– υπεξάρθρημα του νεύρου από τον σωλήνα, αποτέλεσμα τραυματισμού της περιτονίας ή ανατομικής ανωμαλίας της περιοχής
– τραυματισμός των οστών της κατ΄ αγκώνα αρθρώσεως, που έχει σαν αποτέλεσμα την διαταραχή της σχέσης των οστών
– εκφυλιστικές αλλοιώσεις της αρθρώσεως
– όγκοι όπως είναι το γάγγλιο ή η ανώμαλος έκφυση μυών, που οδηγούν στη μείωση του χώρου του ωλενίου σωλήνα.

Συμπτώματα – Διάγνωση
Το ωλένιο νεύρο παρέχει αισθητικότητα στο μικρό δάχτυλο και το ήμισυ του παραμέσου δακτύλου. Νευρώνει επίσης αρκετούς μύες στο αντιβράχιο, αλλά η περισσότερο σημαντική νεύρωση του, είναι σε ομάδες μυών στο χέρι, που έχουν σαν λειτουργία την κίνηση των δακτύλων και τη συλληπτικότητα τους. Η πίεση του ωλενίου νεύρου στον αγκώνα, συνήθως εμφανίζεται με αιμωδίες στην κατανομή αισθητικότητας του νεύρου που επιβαρύνονται με τη δοκιμασία κάμψεως του αγκώνα. Σε παραμελημένες περιπτώσεις πιέσεως του νεύρου, έχουμε απώλεια της αίσθησης στην ίδια περιοχή, που συνδυάζεται με μείωση της μυϊκής ισχύος του χεριού. Άμεση πλήξη του ωλενίου νεύρου στην αύλακα του στον αγκώνα, προκαλεί χαρακτηριστικό αίσθημα (Tinel’s sign), που οι ασθενείς το περιγράφουν “σαν να περνάει ρεύμα”. Η εξέταση της μυϊκής ισχύος περιλαμβάνει ειδικές δοκιμασίες, όπως είναι η προσαγωγή του αντίχειρα (Froment’s sign), η απαγωγή και η προσαγωγή του δείκτου και των δακτύλων, η δυνατότητα επαλληλίας των δακτύλων κ.λ.π.

Σοβαρές πιέσεις οδηγούν σε πλήρη ατροφία των νευρούμενων από το ωλένιο νεύρο μυών, οπότε έχουμε ένα χέρι αδύνατο με χαρακτηριστική ατροφία της πρώτης μεσοδακτυλικής πτυχής και σοβαρή λειτουργική δυσχρησία.

Άλλες καταστάσεις με παρόμοια κλινική εικόνα, είναι η αυχενική ριζίτιδα, οφειλόμενη σε κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, ή αυχενική εκφυλιστική αρθροπάθεια, η πίεση ή τραυματισμός του ωλενίου νεύρου στο βραχιόνιο πλέγμα, το σύνδρομο θωρακικής εξόδου, καθώς και η πίεση του ωλενίου νεύρου στον καρπό, στον κανάλι του Gyon.

Η διαφορική διάγνωση των παθολογικών αιτίων, είναι εφικτή με τη σωστή κλινική εξέταση και το ειδικό εργαστηριακό έλεγχο (ηλεκτρομυογράφημα, ακτινολογικός έλεγχος, αγγειογραφία κ.λ.π.).

Θεραπεία
Στα πρώτα στάδια του συνδρόμου, τα συμπτώματα είναι δυνατόν υφεθούν με την κατάλληλη συντηρητική αγωγή. Ο περιορισμός της δραστηριότητας του ατόμου και ειδικά η αποφυγή των κινήσεων κάμψεως του αγκώνα, είναι επιβεβλημένη. Νυκτερινοί νάρθηκες εκτάσεως είναι χρήσιμοι, και πρέπει να χρησιμοποιούνται. Κατάλληλη επίδεση του αγκώνα κατά τη διάρκεια της ημέρας, εμποδίζει την άμεση πλήξη του νεύρου. Μη στεροειδής αντιφλεγμονώδης αγωγή, συμπληρώνει την συντηρητική αγωγή. Στις περιπτώσεις που η πίεση του νεύρου είναι σοβαρή, ή όταν η συντηρητική αγωγή δεν αποδίδει την αναμενόμενη βελτίωση της συμπτωματολογίας, η χειρουργική θεραπεία πρέπει να ακολουθεί. Ο στόχος της επέμβασης είναι η αποσυμπίεση του ωλενίου νεύρου στον ωλένιο σωλήνα και η εξάλειψη των παραγόντων που οδήγησαν στην πίεση.

Η απλούστερη επέμβαση είναι η διατομή της περιτονίας και η απελευθέρωση του νεύρου μέσα στον σωλήνα. Η αφαίρεση του έσω επικονδύλου, που σχηματίζει το τοίχωμα του σωλήνα, είναι αποτελεσματική μέθοδος, καθώς αυξάνει τη δυνατότητα κίνησης του νεύρου και εμποδίζει την επανεμφάνιση των φαινομένων πιέσεως. Άλλη μέθοδος είναι η μεταφορά του ωλενίου νεύρου έμπροσθεν της αρθρώσεως και ο ενταφιασμός του στην μυϊκή μάζα του ωλενίου καμπτήρος του καρπού. Η επιλογή του είδους της επεμβάσεως αποφασίζεται από το χειρουργό σύμφωνα με τις τοπικές συνθήκες που καθορίζονται από το βαθμό της πιέσεως και τις ανατομικές ιδιαιτερότητες.

Μετεγχειρητικά, εφαρμόζεται μερικοί ακινητοποίηση του αγκώνα για διάστημα 3 εβδομάδων. Φυσικοθεραπευτική αγωγή, υποβοηθάει την επάνοδο της κινητικότητας της αρθρώσεως του αγκώνα και της μυϊκής ισχύος των μυών του αντιβραχίου και το χεριού. Η πλήρης ανάκαμψη της λειτουργίας του άνω άκρου επανέρχεται σε διάστημα 2-3 μηνών μετά την επέμβαση.

Δυστυχώς σε παραμελημένες καταστάσεις πιέσεως του νεύρου, η πλήρης επάνοδος της λειτουργίας δεν είναι εφικτή και παραμένει βαθμός αισθητικής και κινητικής ανεπάρκειας. Συμπληρωματικές επεμβάσεις απαιτούνται για τη βελτίωση της τελικής λειτουργίας.