Κατά την δίκη λαιμού κύκνου παραμόρφωσή του δακτύλου εμφανίζεται υπερέκταση της εγγύς Φ-Φ αρθρώσεως και κάμψη της τελικής Φ-Φ άρθρωσης.
Οι αιτιολογικοί παράγοντες που οδηγούν στην παραμόρφωση δύναται να διακριθούν σε:
– ενδοαρθρικούς παράγοντες που οδηγούν στην υπερέκταση της Φ-Φ αρθρώσεως όπως είναι η διατομή του επιπολής καμπτήρα, η ρήξη του “volar plate”, η ρήξη των πλαγίων συνδέσμων, το παλαμιαίο εξάρθρημα της βάσεως της α’ φάλαγγος κλπ.
– έξωαρθρικούς παράγοντες που είναι δυνατόν να υποδιαιρεθούν σε ετερόχθονες παράγοντες όπως είναι η σπαστικότητα των μακρών εκτενόντων, ή η απόσπαση του εκτατικού μηχανισμού από την ονυχοφόρο φάλαγγα (mallet deformity). Οι αυτόχθονες παράγοντες αφορούν την επίδραση των αυτόχθονων μυών, στην εγγύηση Φ-Φ άρθρωση, όπως είναι η σπαστικότητα των μεσοστέων μυών, η βράχυνση των μεσοστέων μυών από την ωλένεια απόκλιση των δακτύλων που εμφανίζεται στην ρευματοειδή αρθρίτιδα κλπ.
Γενικά η αιτιολογία της σύνθετου αυτής παραμορφώσεως είναι πολύπλευρη, καθώς πολλοί παράγοντες είναι δυνατόν να την δημιουργήσουν. Aνάλογα με την εμφάνισή της, η παραμόρφωση ταξινομείται σε τέσσερα στάδια:
– εύκαμπτη παραμόρφωση που διορθώνεται με την παθητική άρση της υπερεκτάσεως της εγγύς Φ-Φ άρθρωσης
– διόρθωση της παραμόρφωσης με την ανάταξη της ΜΚΦ άρθρωσης
– περιορισμένη παθητική κάμψη της εγγύς Φ-Φ αρθρώσεως λόγω συρρικνώσεως των μαλακών μορίων
– “σκληρή” εγκατεστημένη παραμόρφωση
Η θεραπεία της δίκην λαιμού κύκνου παραμορφώσεως πρέπει να επιχειρείται στα αρχικά στάδια που είναι εύκαμπτη και τα αποτελέσματα της χειρουργικής αποκατάστασης θετικά. Οι παραμελημένες μορφές, με μεγάλες δυσκαμψίες παρουσιάζουν ιδιαίτερη δυσκολία στην αποκατάσταση καθώς το ποσοστό των επιπλοκών είναι υψηλό και το τελικό αποτέλεσμα όχι πάντα αποδεκτό.
Το είδος της επεμβάσεως που θα επιλεχθεί, ποικίλλει από το είδος του αιτιολογικού παράγοντα που προκαλεί την παραμόρφωση.
Η μακροχρόνια φυσική αποκατάσταση με ενεργή συμμετοχή του ασθενούς κρίνεται πάντα επιβεβλημένη.