Κύριες αιτίες πρόκλησης ακρωτηριασμού μέλους και οδηγίες

 

 

Αγαπητοί φίλοι,

Παρά το γεγονός ότι οι ακρωτηριασμοί που οφείλονται σε εργατικά ατυχήματα έχουν μειωθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ακρωτηριασμούς μελών που είναι αποτέλεσμα τροχαίων ή οικιακών ατυχημάτων.  Έχοντας πραγματοποιήσει επιτυχώς με την ομάδα μου πολλές συγκολλήσεις σε ακρωτηριασμένα μέλη με εξαιρετικά αποτελέσματα θα ήθελα να επισημάνω τις κυριότερες αιτίες πρόκλησης τέτοιων ατυχημάτων,  που πραγματικά χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, καθώς και οδηγίες μετά από ένα τέτοιο ατύχημα.

Ένας  από τους   συνηθέστερους  ακρωτηριασμούς  είναι  η   απόσπαση ενός  τμήματος  δακτύλου, που εγκλωβίζεται από  ένα  απλό  κλείσιμο  μιας  πόρτας,  τόσο στο εμπρός όσο και στο πίσω μέρος της,  και εμφανίζεται  με  μεγάλη  συχνότητα  στα  παιδιά.  Συνηθισμένοι είναι και οι εξελκισμοί από  εμπλοκή του άνω άκρου σε κοπτικά μηχανήματα οικιακής χρήσης κουζίνας, και  κήπου, μαχαίρια, ηλεκτρικά μαχαίρια, πολυμηχανήματα, μηχανήματα κοπής γκαζόν, ενώ συχνές είναι και οι περιπτώσεις ακρωτηριασμού από κλεισιμο πόρτας αυτοκινήτου . Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζετα στην παιδική χαρά αλλά και σε σκάφη αναψυχής όπου πολύ συχνά η βέρα η οποιοδήποτε δαχτυλίδι προκαλεί εξελκισμό δακτύλου. Τέλος αρκετοί είναι οι ακρωτηριασμοί από τροχαία αλλά και από εργαλεία στον χώρο εργασίας. 

Μετά  από  ακρωτηριασμό  μέλους επικρατεί πανικός. Η  εικόνα  και μόνο του  τμήματος  του  σώματος  που  αιμορραγεί  και  του  τμήματος  που  έχει  κοπεί  προκαλεί  σύγχυση τόσο στον  πάσχοντα  όσο και  στο  περιβάλλον  του. Η αιμοραγία  σταματά αυτόματα λόγω σπασμού των αγγείων και στον πλήρη ακρωτηριασμό δεν αποτελεί κίνδυνο για τη ζωή του ασθενούς, ενώ στον ατελή επειδή η αιμοραγία συνεχίζεται, πρέπει να γίνεται πιεστική επίδεση. Το τραύμα πρέπει να δεθεί με  ελαστικό επίδεσμο και αποστειρωμένες γάζες εάν υπάρχουν ή με ένα οποιοδήποτε καθαρο πανί. Το αποσπασμένο τμήμα επίσης τυλίγεται με αποστειρωμένες γάζες και μεταφέρεται σε αδιάβροχη συσκευασία που τοποθετείται σε δοχείο που συνυπάρχουν πάγος και νερό, σε σταθερή θερμοκρασία περίπου 4°C για να να μην προκληθούν αλλοιώσεις. Το μέλος μπορει να επιβιώσει έτσι για 6 – 8 περίπου ώρες, ανάλογα με το μεγεθός του και την περιεκτικότητα σε μυικό ιστό. Ο ασθενής πρέπει να κατευθυνθεί σε Εξειδικευμένο κέντρο Χειρουργικής Άνω άκρου.

Παρουσιάζω τον μεγαλύτερο ακρωτηριασμό, στο ύψος του βραχίονα, από σιδηροπρίονο,  που έχω αντιμετωπίσει έως σήμερα. Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής επανήλθε και χρησιμοποιούσε όλο το χέρι του και τα δάκτυλά του για τις λειτουργίες του. Τέλος, αναφέρω κυρίως για τα παιδιά, προς αποφυγήν, έναν από τους πιο εντυπωσιακούς σε σχέση με το αίτιο που τους προκαλεί ακρωτηριασμούς, την περίπτωση παιδιών που κάνοντας κούνια, στην παιδική χαρά πηδάνε ενώ ο αντίχειρας βρίσκεται  μεσα στον κρίκο της αλυσίδας της κούνιας.